گفته می شود که بیشتر کودکان با هر چیزی که پیدا کنند، مانند چوب و سنگ، بازی می کنند. اسباب‌بازی‌ها و بازی‌ها از مکان‌های تمدن‌های باستانی به دست آمده‌اند و در ادبیات کهن از آنها یاد شده است. اسباب‌بازی‌های حفاری شده از تمدن دره سند (3010-1500 قبل از میلاد) شامل گاری‌های کوچک، سوت‌هایی به شکل پرندگان، و میمون‌های اسباب‌بازی است که می‌توانستند به سمت پایین ریسمان سر بخورند.
اسباب بازی چرخ خیاطی موزیکال از مواد طبیعی مانند سنگ، چوب و خاک رس ساخته می شدند. هزاران سال پیش، کودکان مصری با عروسک هایی بازی می کردند که دارای کلاه گیس و اعضای متحرک بودند که از سنگ، سفال و چوب ساخته شده بودند.[4] با این حال، شناسایی شواهد اسباب‌بازی در مصر باستان بسیار دشوار است که با قطعیت در پرونده‌های باستان‌شناسی شناسایی شوند. مجسمه‌ها و مدل‌های کوچک موجود در مقبره‌ها معمولاً به عنوان اشیاء آیینی تعبیر می‌شوند. آنهایی که از سایت های سکونت گاه ها هستند، راحت تر به عنوان اسباب بازی برچسب گذاری می شوند. اینها عبارتند از فرفره، توپ های فنری و مدل های چوبی حیوانات با قطعات متحرک.
در یونان باستان و روم باستان، کودکان با عروسک های ساخته شده از موم یا سفال مانند چوب، تیر و کمان و یویو بازی می کردند. زمانی که کودکان یونانی، به ویژه دختران، به بلوغ رسیدند، رسم بر این بود که اسباب بازی های دوران کودکی خود را قربانی خدایان می کردند. در آستانه عروسی، دختران جوان در حدود چهارده سالگی عروسک های خود را به عنوان مراسمی برای ورود به بزرگسالی در معبدی تقدیم می کردند.
قدیمی ترین پازل مکانیکی شناخته شده نیز از یونان باستان می آید و در قرن سوم قبل از میلاد ظاهر شد. این بازی شامل یک مربع بود که به 14 قسمت تقسیم می شد و هدف آن ایجاد اشکال مختلف از مهره ها بود. در ایران «قفل پازل» از اوایل قرن هفدهم ساخته شد
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.